Kanalen

​Al vanaf zo’n 20 km is de skyline van Straatsburg te zien. Om er te komen loop ik veel door maïsvelden, op onverharde wegen en de voorsteden van Straatsburg. Ook hier zijn de vakwerkhuizen veelvuldig aanwezig zoals in Schiltigheim. Het is een erg aardige plaats met veel aandacht voor historie. Een oud fabriekscomplex wordt getransformeerd tot iets nieuws. Volgende keer als ik er ben maar eens kijken wat het geworden is😀. Van daaruit verder naar Straatsburg. De entree van de stad is eigenlijk wat merkwaardig vanuit de richting waar ik vandaan kom. Eerst nog door wat open gebied en als ik de snelweg en de spoorlijn oversteek, sta ik zo in een buitenwijk van de stad. Min of meer langs de spoorlijn is het nog 2,5 km lopen naar het station, waar Ellen op me wacht.

De rustdag in Straatsburg doet me goed. Inderdaad, rustig aan, wat eten, drinken, de mooie stad bekijken, luieren. Ellen legt me echt in de watten. Na de rustdag gaat het verder in zuidelijke richting naar Gerstheim, voor het overgrote deel langs het Canal Du Rhone au Rhine. Dat is geen straf, want hoewel het kanaal kaarsrecht is, is het op veel stukken omgeven met mooie hoge bomen. Dat geeft ook nog eens verkoeling aan de warme dag. In het kanaal zijn diverse sluizen en, toch een beetje bijzonder, een aquaduct waar het kanaal òver een rivier kruist. Zoals bij veel campings, is het voorzieningen in Gerstheim niveau niet hoog, waardoor er niet veel te krijgen is. En het is 15 augustus, een nationale feestdag in Frankrijk (en ook andere delen van Europa). Werkelijk alles zit dicht. Onderweg en in Gerstheim. Op ėėn uitzondering na, een dönertent, waar ik dan prima eet. De volgende dag loop ik bij de boulanger langs voordat ik de oversteek maak over de Rijn. Helaas, deze is met vakantie. Het vinden van voldoende eten voor onderweg, ’s avonds en soms ook de volgende dag is wel een terugkerende zorg en ritueel. Het is toch nog goed gekomen bij de 8 à huit.

Na de oversteek loop ik verder langs de Rijn richting Rust, waar ik de mensen al van verre hoor gillen in de reuzepython van het pretpark. Vervlogens weer een kanaal, het Leopoldskanaal, dat na Riegel am Kaiserstuhl overgaat in de Dreisam. Eigenlijk zijn het geen echte kanalen meer; ze zijn heel ondiep en er zijn stroomversnellingen in aangebracht. Na de etappestop in Riegel am Kaiserstuhl ga ik door totdat een hek mijn weg verspert. Een alternatieve route kiezen dus. In eerste instantie lijkt dit vervelend, maar het lopen langs die rechte vaarwegen is eentonig. Nu kom ik langs kleine plaatsjes waar de wijndruiven groeien, de akkers ingeplant worden en door holle wegen. Waar het oeroude poreuze gesteente uitgehold is in kleine en soms ook grotere onderaardse gangen. Een welkome afwisseling van de tocht dus. Zo arriveer ik in Freiburg im Breisgau.