‘Steigen’

​Door kleine dorpen. Soms zit er niets. Dan weer drie restaurants bij elkaar. De wet van Christaller? In Neroth heb je zoiets. Daar staat ook de Mausefalle, waar over ik twitterde. Een bijzondere tent die volhangt met tegeltjeswijsheden en nog een bijzondere anekdote. Ik zit daar mijn Strammer Max naar binnen te werken en ondertussen vertelt een man een tafeltje verderop verhalen over de Hells Angels, Bandidos, een Duits kickbokskampioen en het telefoonnummer van zijn advocaat. Alle stereotypn komen voorbij. Vanzelfsprekend meng ik me niet in dat gesprek.

Onderweg heb ik al een aantal ‘Steigen’ mogen ervaren. Eerst vanaf De Hoge Venen tot de Moezel delen van de Eifelsteig, na Bernkastel-Kues delen van de Moselsteig en daarna, ik pak gelijk maar even door, op dezelfde dag een stuk van de Saar-Hunsrück Steig. Waarbij de twee laatste toch wel de mooiste zijn, vind ik. En de laatste het best bewegwijzerd is. Met al dat stijgen en dalen komt er, voor mij althans, een nieuw element naar voren. Ik vraag me al een paar dagen af hoe het nou komt dat  routes langer zijn dan gedacht. Gisteren en vandaag valt het me weer op. Naar Bernkastel-Kues is 33 km is en geen 30, en naar Sensweiler is dit 30 km en geen 27. Dat scheelt toch 10% op een niet misselijk stuk. En als ik dat even doortel, Europa is niet vlak, dan is de route naar Rome zomaar 175 km langer. Asjemenou! Ik denk nu, dat het uittekenen van de route gebeurt op het platte vlak en ‘dus’ geen rekening houdt met ‘Steigen’ en dalen. Ik ben benieuwd of er een computerprogramma is die daar wel rekening mee houdt.

Voor degenen die mijn ‘op de voet’ volgen nog wat wetenswaardigheden.

Bij Kronenburgersee regende het behoorlijk, daar heb ik een extra dag ingelast om niet de hele dag door de regen te lopen. Niet omdat het daar nu zo leuk toeven was. 

De dag daarna begon ook met regen en Ellen had een kamer voor mij besproken in Gerolstein. Zodat ik daar de boel weer kon laten drogen.

In Manderscheid dacht ik mijn tentje op te kunnen zetten. Maar het was zo’n verlaten veldje en het begon opnieuw te regenen, dat ik op het terrein een hutje kon krijgen. Voor een habbekrats meer, met elektriciteit en verwarming. Lekker!

Eigenaar Schenk van de camping aan de Moezel verdient 10**. Volle camping maar bracht me naar een plek van iemand anders, rekende er niets voor en met een onovertroffen positief humeur. 

Dan, na de het vele ‘Steigen’, vandaag in Sensweiler. Het restaurant is definitief gesloten. Helaas nu een keer geen eten. Maar van de campingbaas/-bewoner krijg ik broodjes, van een fanatiek wandelaar goulashsoep, tonijn, paprika en bier, een behulpzame dame doet de afwas en de buurman biedt zijn waslijn aan.Zo zie je maar, de tocht zit vol dalen en ‘Steigen’.

Ps. Marco, nogmaals gefeliciteerd met je verjaardag!